آقای آنهگلدی بهمنیار از پیشکسوتان و بزرگان صنعت آرد و نان است که بهعنوان نسل دوم آردسازان، سالها به نقشآفرینی در بخش آسیابانی و تولید کشور پرداخته است و هماکنون پس از سالها کسب تجربه و فعالیت برای ماندگاری آرمانهای خود و پیشرفت صنعت آردسازی علاوه بر حوزه مدیریت به ارائه مشاوره و آموزش به پسران خود در چند کارخانه آرد میپردازد. نگاشته در این شماره به پاس قدردانی از زحمات این صاحب نام عرصه آردسازی به گفتگو با ایشان پرداخته است.
نسل اول خانواده بهمنیار نخستین آسیاب گلستان را بنا نهاد
من آنهگلدی بهمنیار، نسل دوم از خانوادهای هستم که پدربزرگم اولین آسیاب استان گلستان را در منطقه ترکمن صحرا (گمیشان) کنونی بنا نهاد که به واسطه موتور کار میکرد. همچنین پدربزرگم آنهمحمد زاودی برای اولین بار اتومبیل را به گمیشان آورد و از آن استفاده کرد که حتی این موضوع در هفته نامههای محلی درج شد.
در واقع زاود به زبان روسی یعنی آسیابان، آسیاب گمیشان هر ساعت 20 یوت )هر یوت معادل 16 کیلوگرم) گندم آسیاب میکرد و تقریباً در یک شبانه روز نزدیک به 3200کیلو آرد استحصال می شد.
پس از پدربزرگم، پدرم به نام سیدحاجی اولین کارخانه روغن پنبه و صابون سیاه را با همکاری یکی از همکلاسیهای ارمنیتبار خود به نام موسیو پل احداث کرد. شغل اصلی پدرم کشاورزی بود ولی با این حال تا کلاس هشتم قدیم سواد داشت. وی همچنین در مزرعهای واقع بین قره بلاغ و اودک دوجی آسیاب داشت.
در واقع خانواده ما دو آسیاب داشتند، یکی در گمیشان و دیگری در فاضلآباد شهرستان علیآباد کتول کنونی که من در هنگام کودکی و در تابستانها وقتی که مدارس تعطیل بود وقتم را در آنجا سپری می کردم و تبدیل شدن گندم سخت به آرد نرم و سفید را از کودکی در آنجا تجربه کردم.
از تعلیم و تربیت در مدرسه تا تاسیس کارخانه آرد درهشهر
برادر بزرگترم به نام مرحوم قربان گلدی زاودی نیز از دست اندرکاران صنعت آردسازی بود که دستگاههای بوجاری تولید میکرد که متأسفانه در سال 1360 از دنیا رفت. من نیز پس از سپری کردن ایام نوجوانی، به استخدام آموزش و پرورش درآمدم و معلم راهنمایی شدم و تا چند سالی از صنعت آرد کنار کشیدم. تا اینکه پسر بزرگم محمد بهمنیار به عنوان کارشناس بهداشت حرفهای در شبکه بهداشت، درمان شهرستان دره شهر مشغول بکار شد.
در آن سالها این شهرستان فاقد کارخانه آردسازی بود و گندمهای شهرستان دره شهر به شهرستان الیگودرز استان لرستان میرفت و با هزینههای هنگفت حمل و نقل آردها به درهشهر منتقل میشدند و همین موضوع به معضلی برای مردم و نانوایان دره شهر تبدیل شده بود و مسئولان شهرستان در سال 1373 بعد از اطلاع از آشنایی پسرم با صنعت آرد و صحبتهای وی در خصوص ساخت کارخانه آرد، موافقت خود را جهت احداث کارخانه آرد اعلام کردند.
در سال 1376 کارخانه آرد دره شهر را احداث کردیم که پسرانم هر کدام مدتی به مدیریت آن مشغول بودند و در حال حاضر اینجانب به عنوان رئیس هیأت مدیره و پسر کوچکم مهدی بهمنیار مدیرعامل این کارخانه است. البته همگی پسرانم بغیر از پسر سومم که خود به به سمت کارخانهداری مجزا رفت، عضو هیات مدیره میباشند و در مدیریت مشارکت دارند.
در زمان کودکی من، کارخانه آردسازی بسیار کمی در کشور وجود داشت و به دلیل عقاید کمونیستی که در کشور روسیه رواج داشت، نمیتوانستیم ماشینآلات و دستگاههای روسی را به راحتی خریداری کنیم. به همین دلیل از دستگاههای متعلق به برندهای انگلیسی در کارخانهها استفاده میکردند، عاملیت فروش آن دستگاه با شخصی به نام ارباب جمشید در اکباتان تهران بود که من در زمان کودکی چندین بار با پدرم به نزد او جهت خرید دستگاه آردسازی رفته بودم.
حاجآقا بهمنیار در ادامه به مقایسه صنعت کنونی آرد کشور نسبت به گذشته پرداخت و گفت: از زمانهای گذشته صنعت آرد کشور پیشرفت بسیار خوبی داشته و ماشینآلات آردسازی موجود در این صنعت جزو بهترینها و بر اساس تکنولوژی روز دنیا است و من خود را نسبت به افراد پیشکسوتی که عمر خود را در راه این صنعت گذاشتند باتجربه نمیدانم، اما باید از تجربیات و نظرات پیشکسوتان و نسلهای قدیم صنعت آسیابانی که در قید حیات هستند، استفاده کرد.
وی تولید آرد باکیفیت را نیازمند مواد اولیه باکیفیت دانست و افزود: امروزه بیشتر از بحث کیفیت گندم بحث کمی آن مورد توجه است که این موضوع آردسازان را با چالش مواجه کرده است. در زمانهای گذشته گندم کم تولید میشد اما حتی وقتی گندم تازه برداشت به آرد تبدیل میشد میزان گلوتن و پروتئین آن بیشتر از گندمهای امروزی بود. همچنین با توجه به پیشرفتهای تکنولوژی که در دنیا اتفاق افتاده، آینده صنعت آرد کشور را روشن میبینم چراکه مراکز تحقیقاتی درباره گندم تلاشهای بسیاری داشتند و با توجه به منابع موجود در کشور امکان توسعه کمی وکیفی گندم نیز وجود دارد.
تامین گندم کیفی؛ مانعی بزرگ برای پیشرفت صنعت آرد
بهمنیار در خصوص موانع پیشرفت صنعت گندم و آرد کشور اظهار کرد: متاسفانه هنوز در بحث تامین گندم کیفی مشکل وجود دارد و مجبور به ورود گندم از شهرستان های دیگر هستیم که این امر باعث تحمیل هزینه بیشتر به کارخانجات میشود.
وی در پایان خاطرنشان شد: شغل آسیابانی شغل آبا واجدادی ما بوده و من و فرزندانم حس خوبی را نسبت به این شغل داریم، همانطور که میدانید فرزند اولم با نیت خدمت به مناطق محروم فکر و ایده اولیه تاسیس کارخانه آرد درهشهر را در استان ایلام مطرح کرد و پسر سومم نیز در هماکنون در حال احداث کارخانه دیگری در شهرستان لردگان میباشد.
شایان ذکر است خانواده بهمن یار در حال حاضر دو کارخانه آرد دره شهر به مدیریت آقای مهدی بهمن یار و کارخانه آرد خوشه مراوهتپه به مدیریت آقای عبدالحمید بهمنیار پسر سوم این خانواده دارند. همچنین خانوادههای زاودی، طالبی،صداقت و شمالی با نسبت عموزادگی همگی در شغل آسیابانی و یا مشاغل وابسته به آن مشغول فعالیت هستند.
