شالي کوبي کشور و مهم ترين معضلات صنعت آن چيست؟

شالي کوبي کشور و مهم ترين معضلات صنعت آن چيست؟ بيش از 60 تا 70 درصد شالي کوبي هاي منطقه مازندران نيازمند بهسازي و نوسازي واحدها هستند. البته ناگفته نماند که تمامي اين کارخانه ها در گيلان و مازندران تنها 2 ماه است که مشغول به فعاليت هستند و با ظرفيت خالي زيادي مواجه است چراکه در زمان درو ماشين آلاتي به عمل درو مي پردازند که داراي رطوبت بالا هستند.

در اين صورت کشاورز نياز به سرمايه زياد براي خشک کردن محصول و نگهداري آن دارد که صرفه اقتصادي نخواهد داشت. مهندس فريدون احمدي، مديرعامل شرکت زراعي خوش نشاء در گفتگو با خبرنگار نشريه نگاشته به تشريح مواردي در خصوص معضلات مهم صنعت شالي کوبي کشور پرداخت.

به گفته وي، شهرستان بابل به تنهايي داراي بيش از 220 کارخانه در حوزه شالي کوبي است اما تمامي آن ها به جز سه شرکت گلستان، چيت فر و خوش نشاء که از تجهيزات بولر استفاده مي کنند، از سطح پايين تري از تجهيزات با درجه کيفي 5 و 6 بهره مي برند. در حال حاضر در مقايسه با گذشته به دليل کمباين هايي که سرپا درو مي کنند و واردات از چين هستند، 20 تا 30 درصد از ضايعات برنج در مزارع اتفاق مي افتد.

بنابراين نياز است تا دولت راهکاري را پيش بگيرد تا از واردات کمباين هاي بي کيفيت جلوگيري کند و همچنين هنگام درو به بازرسي از مزارع بپردازد. اگر بازرسي با پيگيري جدي از سوي دولت همراه باشد به شلتوک هاي هدر رفته بر روي زمين هاي مزارع پي برده مي شود و براي آن حتما رهکاري مي انديشند.

کمباين هاي چيني در حق کشاورز خيانت مي کنند

مهندس احمدي با تاکيد بر اينکه بايد دستگاه هاي درو مناسب خريداري و کمبايني طراحي شود که برنج خشک را خرد نکند، گفت: کمباين هاي پيشين براي گندم طراحي شده بود و پوسته را از گندم جدا مي کرد. وقتي اين دستگاه براي برنج استفاده شد، برنج را خرد مي کرد.

سپس کمباين هاي چيني وارد کشور شد که برنج را با توليد ضايعات به چالش کشيد و استفاده از اين ماشين آلات به جاي کمک به کشاورز در حقش خيانت مي شد. براي مثال کشاورز در ظرف 2 ساعت 2 هزار هکتار زمين را درو مي کند و از 8 تن شلتوک 802 تن آن بر روي زمين مي ريزد و منجر به افزايش ضايعات برنج مي شود.

وي اکثر ضايعات برنج توليدي را در مرحله خشک کن و پوست کن دانست و معتقد است که اگر اين مرحله به درستي انجام شود و رطوبت به درستي گرفته شود، ضايعات به صورت چشم گير کاهش خواهد يافت. اگر ميانگين برنج طارم را 50 ميليون تومان در نظر بگيريم، 10 ميليون تومان آن به راحتي به هدر مي رود و چون اين نوع درو با رطوبت همراه است، کشاورز را مجبور مي کند تا تمامي محصولات خود را سر فصل بفروشد در غير اين صورت، کپک زده و بو مي گيرد.

اکثر مناطق زراعي کشور، توانايي کشت دوم برنج را ندارند

مديرعامل شرکت زراعي خوش نشاء در خصوص طرح خودکفايي برنج با بيان اين مطلب که طرح خودکفايي برنج به شرطي با عملکرد مطلوب مواجه خواهد شد که ذائقه مردم تغيير کند و بر روي ارقام پر محصول تمرکز شود، خاطرنشان کرد: متاسفانه جامعه کنوني برنج خارجي را بر داخلي ترجيح مي دهند.

اگر برنج هاي پر محصولي ازجمله شيرودي، فجر، ندا، شفق و غيره کاشت شود و با مديريت دولت و ارائه سوبسيد از جانب آن، مي توانيم به خودکفايي دست يابيم. مساله ديگر آن است که متاسفانه آمار درستي از مزارع زير کشت برنج کشور در دست نيست تا با مبنايي صحيح به محاسبه کمبودها دست بيابيم. تنها با برنج طارم نمي توان به خودکفايي رسيد چرا که در بيشتر مناطق، شرايط کشت دوم وجود ندارد و مساله مصرف بهينه آب باعث شده که در مناطقي مانند خوزستان و شيراز از کشت برنج جلوگيري شود.

محيا کردن شرايط مطلوب با دريافت درصد محصول بيشتر از کشاورزان

وي در ادامه افزود: شرکت زراعي خوش نشاء به عنوان يک واحد تبديلي، سعي دارد تا با محيا کردن شرايط مطلوب و با دريافت درصد محصول بيشتر از کشاورز با واحدهاي ديگر به رقابت بپردازد براي مثال اگر واحدهاي ديگر به 45 درصد از تبديل محصولات کشاورزان مشغول هستند، اين شرکت بتواند 60 درصد محصول را دريافت کند و به استحصال خوب دست يابيم.

به طور معمول شلتوکي که زير نور خورشيد ترک مي خورد، تنها راه حل بهبود اين وضعيت تا بتواند به خوبي جلوي شکست بار را بگيرد، پارابويل است اما متاسفانه ذائقه ايراني برنج زرد را نمي پسندد. بنابراين بايد در جهت هدفمند شدن عملکردهاي توليدي و اقتصادي، چشم مردم سير شود و نه تنها به سيري شکم آن ها توجه شود. فرهنگ توليد نيازمند جا افتادن در جامعه است تا به رونق و خودکفايي نزديک شويم.

شاليکوبي هاي کشور نيازمند تجميع هستند

مهندس احمدي در خاتمه يادآور شد: شالي کوبي ها اگر بخواهند منافع ببرند، نيازمند تجميع هستند. بابل داراي 220 شالي کوبي است که تماما مي توانند در 4 شالي کوبي تجميع شود. اين روش هم به نفع کارخانه دار و هم به نفع کشاورزان است چرا که وقتي روند توليد اندک اندک باشد، ميزان عرضه و تقاضا برابر شده و هر دو منافع خود را به دست مي آورند.