اشباع شرکت‌های تعاونی روستایی، سیلوهای بخش خصوصی را خالی نگه داشته است

از چالش‌های اصلی ما سیلوداران این است که وقتی اقدام به احداث سیلو کردیم؛ شرکت‌های تعاونی روستایی وجود نداشتند، اما هم‌اکنون شاهد حضور پررنگ و بسیار آن‌ها هستیم که به خالی ماندن سیلوهای بخش خصوصی منجر شده است. این در حالی است که شرکت‌های تعاونی روستایی، استاندارد و بهداشت لازم برای نگهداری و ذخیره‌سازی گندم را ندارند؛ اما متأسفانه دولت اولویت خرید و نگهداری را به آن‌ها سپرده است!

حمید زمانی، عضو هیات مدیره انجمن سیلوداران ایران با بیان مطلب بالا در گفت‌وگو با خبرنگار نگاشته اظهار کرد: این موضوع به کاهش درآمد و درنتیجه تعدیل نیرو و به تعطیلی رساندن سیلوهای بخش خصوصی منجر شده است اما متأسفانه نه فرماندار استان، نه استاندار و نه جهاد کشاورزی هیچ راهکاری نمی‌اندیشند و به سیلوهای استاندارد بخش خصوصی بهایی نمی‌دهند.

دستمزد ذخیره‌سازی غیراستاندارد بیش از سیلوهای استاندارد است!

وی درباره نابرابری دستمزدها گفت: همچنین دستمزد ذخیره‌سازی شرکت‌های تعاونی روستایی، تنی 150 هزارتومان است، درصورتی‌که دستمزد سیلوهای بخش خصوصی هر تن 18 هزارتومان تعیین شده است. این در حالی است که سیلوهای بخش خصوصی، استانداردهای لازم ذخیره‌سازی را دارند، اما انبارهای شرکت‌های تعاونی روستایی مستعد هرگونه آلودگی است و به‌رغم تمام پیگیری‌های بخش خصوصی و اداره غله استان کردستان این چالش‌ها همچنان وجود دارد.

دولت باید هزینه اجاره کامل سیلو را به بخش خصوصی پرداخت کند

زمانی با اشاره به این‌که بیمه ذخیره‌سازی باید از سوی صاحب کالا اجرایی شود، افزود: هنگامی‌که دولت سیلوهای بخش خصوصی را اجاره می‌کند، باید هزینه آن را به‌طور کامل پرداخت کند؛ فارغ از این‌که سیلو چه میزان پر می‌شود یا خالی می‌ماند؛ اما متأسفانه به‌رغم اجاره کامل تنها به میزان خرید گندم کرایه و دستمزد پرداخت می‌کنند. چگونه می‌توان یک ملک کامل را اجاره کرد؛ اما فقط به اندازه یک اتاق که استفاده شده است، کرایه داد؟! متأسفانه سیلوداران همیشه مورد بی‌لطفی و عدم‌حمایت دولت قرار گرفته‌اند و صدایشان به جایی نمی‌رسد.